Amore Disperato

Miłość jak stara ulica nad morzem wie wszystko o twoich upadkach i nawykach, ale i tak otwiera drzwi. Między pocałunkiem a upartym kłótnią nie ma już granicy: albo ogień, albo przyzwyczajenie do ogrzewania się w popiele. Śmieszne, jak łatwo stracić głowę i jak długo potem szukać siebie po cudzych śladach w porannym dymie. A jednak w tym chaosie jest coś szczerego, gdy ból brzmi jak wyznanie, a przebaczenie kryje się w tym samym oddechu, co krzyk. Ma się wrażenie, że całe życie to jedno niekończące się „i tak razem”, nawet jeśli nikt nie obiecał, że się uda.