a me mi piace

Słońce rozlewa się po skórze, jakby ktoś włączył lato na pełną głośność i zapomniał wyłączyć. Powietrze dzwoni od głupich fraz, wymyślonych słów i tak szczerych wyznań, że chce się uśmiechnąć. Wszystko jest proste, wszystko działa: kawa z winem, wrzesień, który udaje sierpień, i uczucie, że życie można mierzyć nie dniami, ale liczbą razy, kiedy mówisz „mi piace”. Brzmi jak spacer po nadbrzeżu, gdzie morze szumi w rytm serca, a świat nagle staje się śmiesznie lekki. Nawet banalny romans nie jest tu lukrem, ale witaminą D. Piosenka, w której szczęścia się nie tłumaczy, a przeżywa. Z akcentem, słońcem i tym niezrozumiałym, ale zaraźliwym „me gustas tú”.