Destiny

Prawie rozpadający się na atomy świat nagle się odbudowuje, jakby ktoś nacisnął „przywróć z kosza”. Huk rozpaczy ustępuje miejsca błyskowi jasnemu, śmiałemu, jak świt po bezsennej nocy. Wszystko, co wydawało się zepsute, nagle zaczyna działać: serce bije równiej, powietrze pachnie wolnością, nawet ściany nie są wrogami, a jedynie tłem dla nowego życia. W każdym akordzie zbawienie, w każdym refrenie dowód, że uczucia mogą być głośniejsze niż jakikolwiek ból. Piosenka leci naprzód na czystej adrenalinie miłości i chce się krzyczeć w unisonie: tak, tak właśnie powinno być z ogniem w piersi, z szaloną wiarą, z tym właśnie uczuciem, że los w końcu przestał się bawić w chowanego.