Cinderella

Głowa kręci się jak na zakrętach autostrady, gdzie zamiast zakrętów są tylko spojrzenia. Wszystko błyszczy, iskrzy się, migocze – jakby świat postanowił zorganizować prywatną imprezę tylko dla tych, którzy nie potrafią się zatrzymać. Ona jest jak z okładki, w sam raz drapieżna, w sam raz tajemnicza, zna wartość obcasów i pauz między słowami. On jest tym, który przychodzi bez zaproszenia, ale z pewnym krokiem bohatera z nocnego komiksu. W powietrzu pachnie tropikami, gorącym silnikiem i perfumami z nutą ryzyka. Wszystko jest zbyt idealne, żeby to było tylko spotkanie. Raczej zwarcie na parkiecie, gdzie prąd nie płynie przewodami, tylko oczami.