Breathe

Wydaje się, że niektóre piosenki mają wbudowany efekt „zacięcia”. Nuty wirują jak natrętna myśl po przypadkowej wiadomości o trzeciej nad ranem. Najpierw przekonujesz siebie, że nic szczególnego, po prostu gra, po prostu chemia. Ale puls i tak dopasowuje się do rytmu, i nie da się już oderwać. Rytm miarowo bije, jak serce, które zdecydowało, że dramat to rodzaj sportu. Słowa brzmią jak samoobrona, ale oddech coraz częściej się urywa, a powietrze jakby staje się cięższe. Każda linijka to próba przekonania siebie, że uczucia nie są poważne, to tylko przedłużający się nawyk. Piosenka pachnie późną nocą, przepalonymi żarówkami i tym dziwnym spokojem przed nowym cyklem obsesji. Kiedy niby to nie miłość, a całe ciało zachowuje się tak, jakby to właśnie nią była.