Stick Around

Ciepło rozlewa się po skórze, jakby ktoś włączył słońce wewnątrz piersi. Wszystko wydaje się spokojne – po prostu wieczór, po prostu okno, po prostu pokój z ludźmi, których nie znasz. Ale gdzieś pod sercem drży ten sam nerw – z zakłopotania, z dziwnej próby bycia „racjonalnym”, kiedy naprawdę chce się po prostu odetchnąć i pozwolić sobie rozpaść. W tej muzyce jest uczucie letniego upału, przed którym nie można się schronić, niezależnie od tego, jak bardzo zamyka się oczy. Ona do ciebie lgnie – delikatnie, natarczywie, jak wspomnienie, od którego nie uciekniesz. I nagle rozumiesz: można nie być czyimś planem, nie być „ogarniętym człowiekiem”. Można po prostu zostać – z tym ciepłem, z tą słabością, z tym żywym, trochę zagubionym sercem.