Stay Blessed

Czasem spokój to nie cisza, a zmęczone "mhm" między wierszami. Niby nic się nie dzieje, ale w środku kręci się ten sam wyścig – o spokój, o jasny umysł, o to, żeby po prostu nie myśleć za dużo. Wszystko brzmi jak we śnie: głosy, wspomnienia, zdania, których już nie można rozróżnić. W tym rytmie jest dziwne ukojenie: jakby miasto gdzieś daleko buczało, a ty stoisz na balkonie z prawie pustym kubkiem, a wiatr rozwiewa resztki myśli. Wszystko jest trochę pomięte, trochę senne - ale w tym jest życie. I nawet jeśli nie do końca wiadomo, o co dokładnie chodzi, to i tak chce się włączyć jeszcze raz. Żeby usłyszeć między "come on, man" a "heat" tę właśnie małą pauzę – podobną do świata.