YA NO ESTÁS SOLA

Wychodzi z wody, strząsa z włosów słone krople i jakby razem z nimi – cały przeszły ból. Ta, która kiedyś płakała z powodu „nie tego”, teraz śmieje się głośniej niż muzyka i wygląda tak, jakby słońce wymyślono specjalnie pod jej nastrój. Żadnego dramatu, żadnych urazów – tylko skóra, opalenizna i lekkie „teraz wszystko mi wolno”. Świat znów się kręci, ale teraz w jej tempie. Ktoś tam kiedyś obiecywał niebo i gwiazdy, a ona wybrała morze i spokój. Żadnych zbędnych słów, maksimum powietrza. Po prostu taniec na piasku, kiedy w końcu można oddychać bez bólu i wyglądać jak dowód: tak, szczęście po burzy istnieje.