360 stopni

Życie, które kiedyś pachniało klatkami schodowymi i przemoczonymi trampkami, nagle zaczęło przypominać koło – pełny obrót o 360 stopni. Wszystko się jakby zmieniło: kafelki w łazience błyszczą, ojciec jest zadowolony, nawet garnitur nie jest już z cudzego ramienia. Ale pod tą błyszczącą powierzchnią wciąż bije to samo serce – zmęczenie, złość, wdzięczność i własna prawda, wypracowana potem, a nie cytatami z motywacyjnych relacji. Tu nie ma romantyzmu, tylko szczere zmęczenie człowieka, który przeżył, umył się, ale nie zapomniał, skąd się podniósł. I gdzieś między wierszami - ciepłe "bracie, trzymaj się", bo prawdziwa rodzina to nie krew, ale ten, kto cię podniesie, gdy znowu robisz swoje kółko.