Bila Sampai Waktu

Ciepło, od którego drapie w gardle jak od starego listu znalezionego między stronami książki dla dzieci. Tu nie ma głośnych obietnic – jest tylko ciche przypomnienie, że siła wyrasta z miłości, nawet jeśli ta już nieco się obtarła z czasem. W każdym wersie słychać jakby szept przed rozstaniem: „trzymaj się, gdy będzie ciemno, i świeć sam”. Prosta melodia, ale za nią cały świat – gdzie zmęczenie nie odbiera czułości, a pożegnanie brzmi jak błogosławieństwo.