BWL

Kiedy rap staje się lekcją ekonomii ulicznej, a słowo„bilans” nie odnosi się do czakr, ale do konta w banku. Wszystko lśni jak połysk na skórzanym salonie: autoironia zamiast patosu, księgowość zamiast dramatu. Pomiędzy żartami o debecie i kredycie pojawia się filozofia udanego lenistwa – kiedy życie wydaje się chaosem, ale rozliczenia zawsze się zgadzają.

Każda zwrotka jest jak studium przypadku z absurdalnymi zmiennymi: Ferrari, Babybel i Debitel. Mieszanka głupoty i geniuszu, gdzie pod pozorem rapu o popisywaniu się kryje się śmiech z samego systemu. W końcu w świecie, w którym nawet przestępcy przeszli już staż z BWL, pozostaje tylko jedno – zarabiać pieniądze i śmiać się głośniej niż wszyscy.