Mauvais Garçon

Czasami miłość nie pachnie różami, ale dymem po kłótni. Ogrzewa, ale parzy do oparzeń. Wydaje się, że wszystko jest proste: zły chłopak, chore przywiązanie, rady innych„uciekaj, póki nie jest za późno”... A w środku – ta sama nadzieja, że jutro obudzi się innym. Łagodniejszym, bardziej uważnym, choćby odrobinę.

Ale poranek znów pachnie żalem i dopiero po setnym„trzeba odejść” nagle pojawia się cicha siła – wybrać siebie. Bez krzyku, bez dramatu, po prostu wyjść i po raz pierwszy od dawna odetchnąć. Powietrze bez zapachu cudzego charakteru.