AAAHH MEN!

Ostry jak eyeliner rano po nieprzespanej nocy. Mieszanka irytacji i przyciągania, kiedy mózg krzyczy „uciekaj”, a ciało wtóruje basom. Wszystko w tym utworze jest jak spór między autoironią a pożądaniem: brutalne, błyskotliwe i śmiesznie szczere. Tutaj miłość to pojedynek, gdzie bronią jest słowna zuchwałość i odrobina autotune'u. Echa ulicznego chaosu, aksamitna złość, humor na ostrzu języka. Chemia, której nie da się wyleczyć zdrowym rozsądkiem. Kiedy on jest toksycznym ideałem, ona jest zbyt mądra, by się złapać, ale i tak zostaje, tylko po to, by upewnić się, że tak, on wciąż jest „brzydki i cholernie przystojny”.