Tapi Bukan Aku

Czasem pożegnanie brzmi nie jak burza emocji, ale jak ciche pogodzenie po długiej burzy. Wszystko już powiedziane, przeżyte, odpuszczone – nawet ból jakby zmęczył się bólem. Tu nie ma miejsca na patos, tylko suchy osad winy i trochę wdzięczności za to, co było. Miłość umarła nie ze skandalem, ale z ostatnim tchnieniem ciepła – bez świadków, bez dramatu, po prostu... przestała istnieć. I teraz pozostaje życzyć drugiemu - nie szczęścia nawet, a po prostu ludzkiej szansy na to, że pewnego dnia ktoś jednak nie odejdzie.