Rulon

Nocna Moskwa przez ciemną szybę: czarna ciężarówka, migające światła w oddali i bas, jakby serce, które nie potrafi bić równo. Wszystko jednocześnie i na pokaz – rulony banknotów, błyszczące kaptury Hugo, karty na stole jak małe losy i poczucie, że każdy przystanek to po prostu kolejny wpis w dzienniku bez podpisu autora.

Taniec jak transakcja:„kręć się” mówi muzyka, a ciało odpowiada dokładnie zgodnie z instrukcją – pół godziny przyjemności, potem„uczesanie” – i znowu w drogę. Nie ma tu romantyzmu w klasycznym sensie, jest mieszanka pożądania i kalkulacji, łagodna ironia losu, która podsuwa na przednie siedzenie pustkę, a na tylne – po dwie„gwiazdy” dla każdego.

W lusterku – pies, na zegarku – druga godzina, w duszy – kometa: jasno, szybko i niebezpiecznie przyjemnie. Scena pachnie benzyną, skórą i popiołem nawyków; gdzie honor mierzy się okularami i szalikiem, a spokój – tylko na zdjęciach w telefonie. Trochę smutno? Być może. Ale z jakiegoś powodu ciepło – jak wieczorna papieros, który wciąż dotrzymuje towarzystwa.