FLACO

Niewyraźna granica między dumną samotnością a nagłą radością – jak podnoszenie ciężarów na siłowni: spocone, nieco absurdalne, a przez to wzruszające. Tutaj marzenia o domu nad morzem współistnieją z dziecięcymi monetami w kieszeni – euro, dolarami, peso – i wydaje się, że bogactwo mierzy się nie tylko sumą, ale ilością złożonych obietnic i prezentów, o które nikt nie prosił. W głosie słychać gotowość do zemsty, a jednocześnie łagodność, jak u człowieka o milutkim obliczu: raz dzikiego, raz wzruszająco wrażliwego; sprzeczność, która ogrzewa lepiej niż jakikolwiek koc. Bezsenne noce, karaibski rytm w żyłach i chęć karmelizowania – słowa, które bardziej dotyczą smaku życia niż planu ucieczki. Matka – jak kodeks: nie zmieniać, nie dyskutować, ale szanować; a jeśli coś pójdzie nie tak, cel pozostaje ten sam – zarobić pieniądze, zbudować dom, nie prosić o dobro na tacy. Miłość tutaj jest szalona, dawana do upadłego; zdrada i szczury są blisko, ale nie wygrywają, ponieważ u podstaw leży prosta ambicja i odrobina czułości. Cała ta mieszanka to brutalność, która mruga okiem; mężczyzna-wojownik, który wciąż uczy się być czułym, a to wygląda uroczo i prawie jak w domu.