Szczyt

Gdzieś pomiędzy dzikim pragnieniem a złym nawykiem wszystko znów zamienia się w chaos. Tutaj miłość bardziej przypomina wyścigi uliczne bez hamulców – dym, upał, krzyki i lekki zapach nieszczęścia. Każdego dnia obietnica bycia„na szczycie”, a wychodzi jak zwykle: trochę namiętności, trochę alkoholu, trochę bólu. I mimo wszystko ciągnie – bo w tym ogniu choć się spala, ale żyje się.

Tutaj czułość nie tkwi w słowach, ale w tym, jak trzymać za włosy, nie tracąc przytomności umysłu. Świat blednie do poziomu nawigacji GPS, gdzie zamiast trasy są emocje, a każdy zakręt prowadzi nie w górę, ale w głąb. Brudno, szczerze, głośno. Jakby szczęście można było przekląć i nadal pozostać sobą.