Pokerface

Asfalt buczy jak bas z głośników, a światła nadjeżdżających samochodów nie są zagrożeniem, a jedynie scenografią do filmu, w którym zasady nie obowiązują. Wszystko tutaj przesiąknięte jest benzyną, pewnością siebie i lekkim zmęczeniem cudzymi zasadami moralnymi. Świat, w którym zamiast dyplomu są chromowane felgi, a zamiast spokoju – prawnik na szybkim wybieraniu. To oczywiście ironiczne, gdy dorosłość wygląda jak niekończąca się gra w pokera z losem: stawki są wysokie, twarze kamienne, ale każdy wie, że blef też jest tu walutą.

Pod tym rykiem silnika kryje się dziwna szczerość. Żadnych poz, żadnej„świadomości”. Po prostu młodość, hałaśliwa, bezczelna i nieco zmęczona próbami bycia przyzwoitą.