Braciszku

Czasami braterstwo pęka nie od kul, ale od urazów. Kiedyś było„na śmierć i życie”, teraz jest„usuwam zdjęcie”. Kiedyś jedliśmy razem z jednej talerza, teraz każdy gotuje swoją gorzką owsiankę. Tu nie chodzi o rap – chodzi o zmęczenie, zdradę i tę samą dumę, która przeszkadza zadzwonić jako pierwszy.

Brzmi jak rozmowa po kłótni, gdzie słowa już nie leczą, a tylko potwierdzają diagnozę. Między wierszami czuć chłód, ale słychać też żal: bo rodzina to nie ci, z którymi jest fajnie, ale ci, z którymi było ciężko. I niech ambicje wyrosły ponad przyjaźń, w każdym bicie wciąż żyje pamięć o tych dniach, kiedy„brat” znaczyło więcej niż tylko słowo.