Je t'aime

Czasami lustro jest gorszym wrogiem niż poniedziałek. Wystarczy jedno spojrzenie, a zaczyna się przesłuchanie z uprzedzeniami: co tu jest ładne, a co„znowu nie tak”? W głowie rozbrzmiewa chór wątpliwości, każdy z własnym mikrofonem, i nikt nie milczy. Chciałoby się po prostu powiedzieć sobie kilka ciepłych słów, ale język jakby się nie obraca. Za to obraca się myśli – w nieskończoność, jak płyta, na której nagrano tylko jedno:„Uczę się kochać siebie”. Uczę się – to znaczy, że wciąż żyję. A jeśli w pewnym momencie uda mi się uwierzyć choćby na sekundę, że w środku jest coś wartościowego... może to jest prawdziwa miłość. Choć na razie brzmi cicho, z drżeniem, ale już nieco głośniej niż wczoraj.