BATMOBIL

Są takie stany, kiedy w środku jest głośno jak w silniku„Batmobilu” i nie da się zatrzymać – nawet jeśli jedziesz prosto w burzę. Wszystko wydaje się być pod kontrolą, ręce na kierownicy, ale powietrze jest już nieco zatrute, myśli świszczą jak wiatr w tunelu. Im szybciej biegniesz, tym bardziej chcesz naprawdę odetchnąć, bez domieszek obcych głosów i sztucznych uśmiechów.

Tutaj puls zamiast basu, rozpacz zamiast hamulców, a cały ten wyścig – nie za kimś, ale przed tym, co przylgnęło do skóry i nie chce się odkleić. Świat szarzeje, twarze znikają, pozostaje tylko ruch – mokry, szalony, aż do utraty tchu. I w tym szaleństwie jest z jakiegoś powodu pewna uczciwość: kiedy pędzisz przez deszcz, nie ma już znaczenia, kto miał rację. Najważniejsze, że nadal jesteś w stanie pędzić.