Gdzie mój dom?

Czasami rzeczywistość nagle traci kontury, a znane rzeczy zaczynają brzmieć głucho, jakby spod wody. Wydaje się, że jest się żywym, ale w środku jest pusto, jak w mieszkaniu po przeprowadzce: ściany stoją, ale już nie należą do nikogo. Nawet lustro odpowiada obcym spojrzeniem. Wydaje się, że ciało porusza się samo, a świadomość po prostu obserwuje, jak ktoś inny oddycha, mówi, mruga.

W tej piosence – jakby bicie serca pod wpływem tabletek i echo pytania bez adresata: gdzie jest ten kąt, gdzie można po prostu być, nie usprawiedliwiać się, nie zbierać siebie po kawałku. Modlitwa bez wiary, prośba bez adresata, sen, który nie daje spokoju. A pośród tego wszystkiego – maleńki ruch w kierunku:„złap mnie za dłoń” – nie jako romantyczny gest, ale jako ostatnia próba pozostania przy życiu, choćby przez sekundę.