Crucified Son

Wszystko wydaje się układać – oklaski, światła, samoloty, piękne życie z napisem„sukces” na witrynie. Tylko gdzieś pod tym blaskiem szeleści zmęczenie, podobne do biletu w jedną stronę. Wydaje się, że cały świat klepie go po ramieniu i mówi„szczęściarz”, a w środku od dawna rozbrzmiewa echo: za co właściwie i co w tym w ogóle jest wygraną.

Śpiewa, jakby przyznawał się do przestępstwa, którego nie popełnił. W każdym akordzie – gorzki posmak sławy zmieszany z pyłem trasy między Houston a Nashville. I w tej wędrownej skrusze jest dziwny spokój: niech przybiją go gwoździami do sceny, ale przynajmniej znają go z imienia.