Recommence-moi

Jakby poranek po burzy – wciąż pachnie burzą, ale w powietrzu już cicho unosi się nadzieja. Wszystko się zakręciło, zepsuło, pomieszało, ale nagle stało się jasne: można po prostu wziąć wdech i zacząć od nowa. Liczenie„raz, dwa, trzy” brzmi jak zaklęcie dla tych, którzy zmęczyli się przerwami i chcą znów nabrać rytmu, choćby na palcach, choćby z drżeniem w głosie.

W każdym wersie jest obietnica łagodnego światła: cokolwiek się dzieje wokół, twój mały wszechświat i tak przetrwa. Ona będzie śpiewać, on tańczyć, a czas na chwilę przestanie płynąć, jakby sam postanowił dać drugą szansę. Nie ma w tym nawet romantyzmu, a raczej delikatny upór – tańczyć dalej, aż świat znów stanie się taki jak dawniej.