les filles, les meufs

Żadnej dramaturgii, tylko lekkość wyznania, które sprawia, że ramiona się prostują. Nie ma tu sloganów ani manifestów – tylko szczerość opakowana w ironię i nieco chrapliwą delikatność. Wszystko jest proste: chłopaki ze swoimi kompleksami, niekończącymi się rywalizacjami i nieprzeniknionymi brwiami wywołują uśmiech, ale nie wywołują reakcji. Z dziewczynami jest inaczej: mniej pozowania, więcej ciepła, spojrzeń, w których można się zatopić, i rozmów, w których słychać serce, a nie ego.

Brzmi to jak moment, w którym przestajesz odgrywać cudzną rolę i po prostu wybierasz siebie – z lekkim uśmiechem i poczuciem, że w końcu wszystko jest na swoim miejscu.