Shamballa

Gdzieś pomiędzy klubowym dymem a dźwiękiem iPhone'a na dnie torby pozostała ta sama noc - nieco mdła, nieco głośna, jak obcy zapach perfum na koszuli. Wszystko było w niej proste: spojrzenia łapały się nawzajem szybciej, niż zdążyły się włączyć myśli. Nie potrzeba było wtedy słów, tylko rytm i bliskość na wydechu. A teraz pozostała nostalgia z lekkim posmakiem„a mogło być”. On – badman bez romantyzmu, ona – bad gyal z charakterem, i żadne z nich nie ma prawa do słabości. Tylko wspomnienia, które włączają się jak ulubiony utwór o czwartej nad ranem – kiedy wydaje się, że wszystko można jeszcze przewinąć.