THE BOX MEDLEY 10

Puls miasta przekłada się na bas: gorący dźwięk ze slumsów, gdzie moda współistnieje z niebezpieczeństwem, a patos z codzienną surowością. Przestrzeń brzmi jak karnawał w przebraniu – Gucci obok karabinu maszynowego, nowe trampki i stary zwyczaj ukrywania prawdy pod głośnym refrenem. Słowa są jak ślady na skórze: przechwalanie się, opłakiwanie zgubionych, groźba, która brzmi niemal jak ironia nad własną odwagą.

Tutaj świętowanie i niepokój żyją obok siebie i igrają ze sobą: rytm zaprasza do tańca, a linie przypominają, że za sceną zawsze jest dach z betonu i blizn. Całą tę kabaretową brutalność czyta się jak reportaż o przetrwaniu, opakowany w hitowy hit „No dalej, jeszcze raz” – ciepło i żarty, które próbują zagłuszyć zimną partyturę. Szczególnie wzruszające – a zarazem przerażające – jak pewność siebie zamienia się w maskę, którą o świcie z pewnością zdejmiemy.