LALALA

Dźwięki tego utworu wydają się dochodzić z roztopionego asfaltu, gdzie wieczór pachnie benzyną, dymem papierosowym i cytryną z taniego napoju gazowanego. Wszystko jest tu nieco wypaczone - dni są do siebie podobne, muzyka rozbrzmiewa z otwartych okien, a marzenia o blasku i sławie mieszają się z rutyną i zmęczonymi żartami na stacji benzynowej.

Rytm kołysze jak stary Citroën na wybojach: raz w górę, raz w dół, ale jedzie. Między wierszami – zmęczenie i uparta duma, kiedy wszystko wokół się rozpada, a ty po prostu podkręcasz głośność i nucisz swoje„la-la-la”, żeby nie słyszeć, jak pęka rzeczywistość. Trochę szorstko, trochę smutno – ale z tym samym smakiem ulicy, którego nie da się z niczym pomylić.