Linda Mujer

Ciepło i odrobina chuligaństwa: głos, który szepcze o„złotym zamku”, a zaraz potem śmieje się z porysowanych płyt – jakby romantyczka przyszła na imprezę i przyniosła ze sobą butelkę szampana. W każdym wersie – codzienna czułość:„pocałunek przed pracą”,„spotkamy się w tym samym miejscu”, prośby i obietnice, które brzmią jednocześnie poważnie i z przymrużeniem oka. Muzyka jest jak nocna wycieczka po ulubionych ulicach: reggaeton pulsuje, a słowa wygładzają ostre krawędzie, pozostawiając tylko ciepły posmak.

Jest w tym coś szczerego i lekko figlarnego: chęć kradzieży, aby potem odpłacić się restauracją i tańcem do ulubionej piosenki; scenariusz, w którym jednocześnie pojawia się flirt i troskliwość –„zrób jak mama, nie podpal tortu”. Nawet prośba„zaopiekuj się dzieckiem” nie brzmi jak ultimatum, ale jak bezczelna chęć kontynuowania razem – z ryzykiem komiczności i dużym zapasem miłości. Na koniec pozostaje uczucie: chęć tańczenia do rana i zapamiętania każdego zabawnego i ciepłego momentu.