Baltimore (feat. Trettmann)

Nostalgia pachnie tu mokrym asfaltem i cynamonem na bułce, przypadkowo kupionej w grudniu. Wydaje się, że życie pojechało dalej autostradą, do nowych miast i ludzi, ale każdy zakręt i tak prowadzi z powrotem do starych okien naprzeciwko. Drugie piętro, sąsiedni blok – jakby kadr z filmu, który nie da się wymazać z pamięci.

W piosence pojawiają się cienie przeszłości: wieczorne pocałunki o smaku soli, śmiech do rana, absurdalna pewność, że wszystko będzie trwało wiecznie. Ale brzmi też coś mądrego - przyznanie, że stare drogi nie prowadzą donikąd, ale bez nich nie byłoby obecnego„siebie”. Dzięki temu wspomnienia stają się łagodniejsze, cieplejsze, podobne do listu wysłanego przez wiatr.