Mille fois

Bit toczy się łagodnie, ale pod nim wyczuwalna jest nerwowość – jakby drogie buty sportowe szeleściły po asfalcie nocnego miasta. W słowach pojawia się znany dylemat: między miłością, która czeka z walizkami, a pieniędzmi, które trzeba gonić i łapać, zanim odpłyną. Trochę zmęczenia, trochę brawury i dużo prawdy o życiu, w którym uczucia zostają na poboczu, a prędkość utrzymuje się dla osiągnięcia celu.

Refren brzmi jak zapętlona mantra„la money” – jakby przypomnienie sobie, dlaczego tak jest. Z jednej strony ona, marząca o Malediwach i pierścionku, z drugiej – on, liczący banknoty i ryzyko. Nie jest to zimny cynizm, ale szczery portret pokolenia, w którym romantyczność, praca i hustle splatają się w jedną ścieżkę playlisty: słodki dym, niewypowiedziana czułość i zapach dużych pieniędzy.