FAVORiTE

Słodki, lepki jak karmel na słońcu, ten rytm wydaje się być stworzony specjalnie po to, aby nogi same znalazły parkiet, a słowa – siebie nawzajem. Nie chodzi tu o romantyczność z białymi obrusami, ale o iskry, które wylatują z kieliszków i ciał, podczas gdy wszystko jest wymieszane: dym, muzyka, głosy. Uczucie, że klubowa noc zamieniła się w mały prywatny wszechświat, gdzie nikt nie pyta o imiona, a„faworyt” to nie status, ale uczucie na skórze.

Bity są ciężkie jak upał po deszczu, frazy nieco zuchwałe, jak przypadkowe spojrzenia przy barze. I w tym jest pewna szczerość: puls, pożądanie, gra na granicy przyzwoitości, która nagle wydaje się prawdziwym życiem – bez filtrów, bez przyzwoitych słów, tylko światło, pot i rytm, który nie pozwala odejść.