Tusinelli

Gdzieś pomiędzy chmurami dymu a rachunkiem, który rośnie szybciej niż zdążysz mrugnąć, rodzi się atmosfera półprzezroczystego szaleństwa. Wszystko tutaj jest celowo przesadzone: samochody są ciężkie, utwory głośne, pragnienia bezpośrednie, a rzeczywistość jakby lekko się rozmywa z powodu przeciążenia.

To ścieżka dźwiękowa do życia, w którym zmęczenie leczy się nie odpoczynkiem, ale kolejnym łykiem ryzyka. Gdzie ulice stają się podium do popisywania się, a Instagram areną do prezentowania trofeów. Ale przez blask i zuchwałość słychać lekki śmiech: tak, świat jest absurdalny, ale za to można do niego tańczyć głośno i z zapałem.