Muérdeme

Ciekawe, jak można tak szczegółowo wymienić wszystko, co się nie wydarzyło, a jednocześnie sprawić wrażenie, jakby właśnie to było najważniejsze. Jakby lista pustych wierszy, które nigdy nie zostały wypełnione, a na marginesach pozostały okruchy niewypowiedzianych słów.

W tych„nigdy” nie słychać chłodu, ale emocje – jakby gra w zaprzeczanie na szybkość. Żadnych pocałunków, żadnych kłótni, żadnych zwyczajowych scen, a właśnie w tym tkwi paląca bliskość. Jak dwa pociągi, które rozjechały się równoległymi torami: nie zderzyły się, ale huk pędzących wagonów jeszcze długo dźwięczy w uszach.

I oto rezygnacja z bajki brzmi jak przyznanie się do prawdy, a niedopowiedzenie staje się znacznie szczersze niż jakiekolwiek obietnice. Czasami brak wspólnych poranków i mokrych prześcieradeł jest właśnie tą historią, która porusza bardziej niż przeżyte do cna romanse.