Más Cerquita

Tętno miasta po północy jest spokojne, nieco zmęczone, z nutką przepalonego neonu i ostygłej kawy. Ludzie wciąż czegoś szukają – siebie nawzajem, sensu, wyłącznika światła. Ciepło nie pochodzi tu od słońca, ale od tego samego„heat”, które rozlewa się po żyłach, gdy muzyka staje się skórą. Widma minionych uczuć krążą po mieszkaniach, zajmują parapety, nie przeszkadzają, tylko przypominają: wszystko, co było, nie zniknęło – rozpłynęło się w rytmie. I choć ulice są pełne cieni, nadal chce się iść dalej, nie zastanawiając się, skąd pochodzi to światło – z zewnątrz czy z wnętrza.