Cheap Hotel

Komediowy chór głosów, obelg i nieodebranych połączeń – jakby ktoś przypadkowo włączył dyktafon w samym środku chaotycznej nocy. Jest tu klubowy gwar, spór o klucze do pokoju i lekka złość, z której wyczuwalny jest zapach taniego dżinu i rzęs, które opadły nad ranem. Wszystko dzieje się w tej szczególnej rzeczywistości po północy, gdzie„nie jestem zły” brzmi podejrzanie podobnie do„jestem zły”, a„zaraz przyjadę” oznacza„nigdy”.

Świat utworu to parking za klubem, gdzie światła migają jak brak snu, a każda replika jest w połowie groźbą, w połowie wyznaniem miłości. Hałaśliwy, celowo niedbały, brzmi jak uliczna opera o utraconych sygnałach i ludziach, którzy nie mogą się znaleźć, choć stoją dosłownie za ścianą.