последний раз

Dźwięczący smutek, jakby stary kryształ, pęknięty przez czas. Samotność gryzie od środka, zamieniając człowieka w cień człowieka, a miłość brzmi jak ostatni bal - piękny i skazany na zagładę jednocześnie.

Każdy obraz tutaj rozpada się na kawałki: dźwięk dzwonu, topniejący lód, słowa„żegnaj”, które powtarzają się tak często, że stają się niemal modlitwą. Muzyka przenosi nas w stan, w którym wszystko jest już przesądzone, ale mimo to chcemy zatrzymać się jeszcze na chwilę, aby usłyszeć, jak ból zamienia się w pieśń.