Dingus

Jakby impreza na pograniczu absurdu i karnawału, gdzie lekarz o nazwisku z dowcipu nagle ogłasza się głównym guru. Wszystko kręci się wokół dziwnego mantrycznego„ding”, a im częściej się pojawia, tym bardziej porywa. Wydaje się, że to żart, ale w końcu staje się niemal rytuałem: wspólny śmiech, wspólne szaleństwo, wspólne„wszyscy jesteśmy dingersi”. Z takim utworem łatwiej jest zaakceptować chaos jako część systemu i tańczyć w nim do upadłego.