UH OH!

Brzmi jak impreza, która zaczyna się nie na parkiecie, ale w czyimś czacie z lakonicznym„gdzie jesteś?”. Pół godziny później – już przy drzwiach, bez zbędnych słów, tylko lekkie podekscytowanie i znana droga przez schody przeciwpożarowe.

Każdy dotyk zamienia się w małe„uh-oh!”, jakby ciało reagowało szybciej niż głowa. I nie ma sensu niczego wyjaśniać – wystarczy spojrzenie, błysk ekranu i zdjęcie, które nigdy nie trafi do relacji.

Wszystko, co tajne, nie jest tu uciążliwe, a jedynie pobudza. W rezultacie nie jest to romantyczna atmosfera przy świecach, ale czysta chemia z refrenem, który brzmi głośniej niż jakiekolwiek„kocham”.