Звёзды (Uma2rman Звёзды считают нас)

Gwiazdy nie są tu romantyczną dekoracją, ale niemal podstępnymi istotami – zimnymi, przyciągającymi, zbyt dużymi, by je dotknąć. Przerażają i kuszą, jakby czekały, aż ktoś zaryzykuje i poświęci im swoją uwagę. Muzyka delikatnie kołysze między niepokojem a nadzieją: to ostrzeżenie –„nie patrz, jeszcze nie jest za późno”, to nagle wezwanie –„a może oni nas liczą?”. Wynika z tego nie tylko kosmiczna metafora, ale także przypomnienie, że marzenia są jak gwiazdy: odległe, zimne, ale desperacko potrzebujące, aby je dostrzec.