Долго-долго

Utwór brzmi jak próba złożenia czegoś całościowego z fragmentów, kiedy każdy poranek zaczyna się od zimnej podłogi i ciszy zamiast głosu obok. Tutaj wszystko kręci się wokół tego, jak miłość zamienia się w grę bez zasad: mosty są spalone, kalendarze pomieszane, a serce wciąż trzyma się przeszłości. Muzyka niesie ze sobą ten paradoks – boli, ale nie można odpuścić, bo nawet w stanie rozbitym uczucie nadal świeci jak żarówka, której nie da się wykręcić.