925

Nie jest tu gorąco od ognia, ale od nerwowej elektryczności między wierszami. Jak spotkanie na peronie: bez kwiatów, bez patosu – tylko spojrzenia, lekko zmęczone oczekiwanie i nadzieja, że wszystko może się zmienić.

Dźwięk utrzymuje się dzięki powtarzającemu się upałowi i rytmowi, który pulsuje wraz z sercem, zmęczonym nadgodzinami. W środku mieszanka pożądania i irytacji, tęsknoty i wyzwania – jak taniec, w którym kroki nigdy się nie pokrywają, ale właśnie to nie pozwala się zatrzymać.