Beyond the Whispering Echoes

To tak, jakby ktoś w środku nocy włączył uniwersalną latarkę, a potem ją wyłączył. Chwila światła, błysk znaczenia, a potem znów mgła, szum ciszy i wrażenie, że starożytni szeptali gdzieś bardzo daleko. Piosenka przejścia: od ciepła do pustki, od ciała do ducha, od bólu do akceptacji. Wszystko było jak w życiu – ledwo zdążyłem wyczuć puls, a on opadł, pozostawiając po sobie dziwne ciepło w klatce piersiowej. Takie, przy którym ani nie płaczesz, ani nie cieszysz się – po prostu stoisz, ogrzewasz dłonie i słuchasz, jak brzmi cisza.