Marmellata #25

Buty przy drzwiach, niebieska chusta na pianinie, zapach perfum w powietrzu, jakby sama pamięć postanowiła nie odchodzić. Wszystko wydaje się być na swoim miejscu, tylko gdzieś zniknęły niedziele. Świat pozostał taki sam, ale nieco wyblakł, jak stare zdjęcie z uśmiechniętymi twarzami, które teraz są tylko imionami w pamięci. Słuchasz piosenki i słyszysz nie tylko tęsknotę za człowiekiem, ale za całą epoką: kiedy Senna pędził po torze, a Baggio strzelał rzuty wolne. Wtedy jeszcze wydawało się, że miłość jest na zawsze. A teraz to po prostu słoik marmolady znaleziony na półce i ciepła słodycz, którą je się łyżkami, myśląc o tym, jak naprawdę było.