Per dimenticare

Miłość to przecież nie zawsze szczęście, czasem to walizka w ręku i bilety „byle nie obok”. Kiedy serce cicho bije w rytm cudzego wesela, a uśmiech trzyma się na słowo honoru i kropli miłości własnej. Na scenie niby gratulacje i uprzejme słowa, a za kulisami cichy szelest niewypowiedzianego „zostań”. Melodia płynie powoli, jak kroki po peronie kolejowym: nieco spowolnione, przesiąknięte solą wspomnień i zapachem cudzego szczęścia. I gdzieś w tych dźwiękach kryje się nie zazdrość, ale czyste, zmęczone ciepło, to samo, kiedy rozumiesz: tak, wybrała dobrze. Po prostu nie ciebie.