Islanda

Bywa, że ludzie rozchodzą się nie dlatego, że jest źle, ale dlatego, że ich orbity się rozeszły. Zostały tylko przypadkowe nawyki dzwonienia na stary numer, wspominania smaków, śmiesznych zbiegów okoliczności. Wspomnienia stają się jak stare zdjęcia – trochę wstyd je przechowywać, ale szkoda wyrzucić. Wszystko brzmi jak ścieżka dźwiękowa do filmu, w którym bohater w końcu spełnił swoje marzenie, ale bez głównej bohaterki. Aurora Borealis w wyobraźni, a w rzeczywistości spaliny i samotność w mieszkaniu. Ale przecież nawet z tego można ułożyć delikatny smutek: o tych, którzy kiedyś znali cię najlepiej, i o tobie sprzed lat, który wierzył, że razem można dolecieć do Islandii.