Noc Kupały - sped up + bass boosted

Pachnie dymem, mokrą trawą i czymś starożytnym jak bajka opowiadana szeptem przy ognisku. Powietrze huczy od bębnów, iskry lecą w niebo jak stado spłoszonych świetlików. Wszystko wokół porusza się w jakimś szalonym wirze: las, wiatr, cienie. Wydaje się, że nawet niebo gra z nami: grzmi, śmieje się, zrzuca pioruny, jakby wybijając rytm świętu, które było na długo przed ludźmi i będzie po nich. Ogień łapczywie liże noc, a rzeka wstrzymuje oddech, by nie spłoszyć losu rzuconego do wody wraz z wiankiem. Wszystko tu jest grą i obrzędem, strach i zachwyt przeplatają się. Piorun zstępuje z chmur, Weles szepcze z podziemi, a w oczach tańczących odbija się to, czego nie da się wyrazić słowami. A jeśli ktoś zdecyduje się przeskoczyć przez płomienie, to może rzeczywiście narodzi się na nowo, oczyszczony, osmalony, ale żywy.