Little by Little

Świat znów wymaga, aby był idealny, schludny, bez zadrapań i wątpliwości. A potem, ledwie się odwrócisz, szepcze: „Daj spokój, i tak będzie dobrze”. Między tymi skrajnościami ktoś próbuje się nie przewrócić, trzymając się resztek marzeń, podczas gdy życie powoli odkręca śruby z własnego roweru. Wszystko miało się udać: wolność, spełnione marzenia, dorosłość, ale koła zdradziecko skrzypią i robi się niezręcznie, bo nie wiesz, po co w ogóle jechałeś. A jednak jest w tym dziwna pociecha: niedoskonałość okazuje się jedynym uczciwym stanem. Nawet jeśli Bóg wstał dziś lewą nogą.