Urus Performante

Benzyną pachnie nawet powietrze gęsto, jakby nasmarowano nią noc, żeby bez przerwy toczyła się po ulicach. W oknach odbicia błyskotek, na tle których każde wzięcie oddechu wydaje się być zrobione na przekór. Świat w tym dźwięku nie dzieli się na dobrych i złych, tylko na tych, którzy jadą i tych, którzy już się wypalili. Szorstki bit jak kroki po asfalcie, gdzie każde echo zna cudze historie. Tu nie potrzeba podziękowań: wystarczy, że silnik ryczy, a głos brzmi pewniej niż prawo. W tych wersach nie ma romantyzmu ulic, tylko ich prawda, wypalona do chrypki. I podczas gdy jedni marzą o niebie, inni po prostu szukają miejsca, gdzie można wylądować.