BOMBAY

Jak neonowe światło pod sufitem klubu, ten rytm odbija się od ścian i wraca pod skórę dokładnie tam, gdzie pulsuje pewność siebie. Wszystko błyszczy, porusza się, szumi, ale wewnątrz spokój, prawie lodowaty. Ktoś szuka sensu w słowach, a ktoś po prostu tańczy, dopóki bit mówi za niego. W każdym basie czuć nie popisową brawurę, ale nawyk pięknego przeżycia: nie zmieniać swojej drużyny, trzymać plecy prosto i serce w pancerzu. Świat wokół szumi liczbami i blaskiem, a wewnątrz brzmi coś stałego – ten sam wewnętrzny rytm, którego nie da się sprzedać ani podrobić.